Koncepcja gimbala sięga początków XIX wieku, kiedy Anglik Francis Westley wynalazł „gimbal”, czyli kulę złożoną z trzech kul, które mogły swobodnie obracać się w dowolnym kierunku. Jednak konstrukcja ta nie była szeroko stosowana, ponieważ była kosztowna w produkcji, a tarcie między kulami powodowało, że ruch był mniej płynny.
Dopiero na początku XX wieku amerykański wynalazca wymyślił nową konstrukcję składającą się z czterech kół, z których każde miało małe kółko prostopadłe do płaszczyzny koła, umożliwiające całemu urządzeniu poruszanie się w dowolnym kierunku. Konstrukcja ta znana jest jako „Koło Omni” i jest jednym z poprzedników koła uniwersalnego.
W latach pięćdziesiątych inżynier NASA Harry Wickham wynalazł jeszcze lepsze koło z przegubem kardanowym, które składało się z trzech dysków, każdy z rzędem małych kółek, które umożliwiały całemu urządzeniu poruszanie się w dowolnym kierunku. Konstrukcja ta stała się znana jako „koło Wickhama” i stanowi podstawę nowoczesnego gimbala.
Sztuka koła Wickhama
Oprócz dziedzin przemysłowych i robotyki, niektórzy artyści używali gimbali również do przedsięwzięć twórczych. Na przykład performer Ai Weiwei wykorzystywał gimbale w swoich instalacjach artystycznych. Jego dzieło „Vanuatu gimbal” to gigantyczny gimbal o średnicy pięciu metrów, który pozwala widzom na swobodne poruszanie się po nim.
Czas publikacji: 27 listopada 2023 r