Գիմբալի գաղափարը սկիզբ է առել 19-րդ դարի սկզբից, երբ Ֆրենսիս Ուեսթլի անունով անգլիացին հորինեց «գիմբալը»՝ երեք գնդիկներից բաղկացած գնդիկ, որոնք կարող էին ազատորեն պտտվել ցանկացած ուղղությամբ: Այնուամենայնիվ, այս դիզայնը լայն կիրառություն չուներ, քանի որ դրա արտադրությունը թանկ էր, և գնդերի միջև շփումը շարժումը դարձնում էր ավելի քիչ հարթ:
Միայն 20-րդ դարի սկզբին ամերիկացի գյուտարարը հորինեց նոր դիզայն, որը բաղկացած էր չորս անիվներից, որոնցից յուրաքանչյուրն ունի անիվի հարթությանը ուղղահայաց փոքրիկ անիվ, որը թույլ է տալիս ամբողջ սարքին շարժվել ցանկացած ուղղությամբ: Այս դիզայնը հայտնի է որպես «Omni Wheel» և հանդիսանում է ունիվերսալ անիվի նախորդներից մեկը:
1950-ականներին ՆԱՍԱ-ի ինժեներ Հարրի Ուիքհեմը հայտնագործեց ավելի լավ խաղաքարերով անիվ, որը բաղկացած էր երեք սկավառակից, որոնցից յուրաքանչյուրը մի շարք փոքր անիվներով թույլ էր տալիս ամբողջ սարքին շարժվել ցանկացած ուղղությամբ: Այս դիզայնը հայտնի դարձավ որպես «Wickham Wheel» և հանդիսանում է ժամանակակից գիմբալի հիմքը:
Wickham Wheel-ի արվեստը
Արդյունաբերական և ռոբոտաշինության ոլորտներից բացի, որոշ արվեստագետների կողմից օգտագործվել են նաև գիմբալներ ստեղծագործական գործունեության համար: Օրինակ, կատարողական նկարիչ Ai Weiwei-ն իր գեղարվեստական ինստալյացիաներում օգտագործել է գիմբալներ: Նրա «Vanuatu gimbal» ստեղծագործությունը հինգ մետր տրամագծով հսկա գիմբալ է, որը թույլ է տալիս հանդիսատեսին ազատ տեղաշարժվել դրա վրա։
Հրապարակման ժամանակը՝ նոյ-27-2023