تفاوت بین عملیات اسپری سطح ریخته گری و الکتروفورز و درمان گالوانیزه

فرآیند پاشش پلاستیک، الکتروفورز و گالوانیزه روش‌های متداول درمان سطح فلز، به ویژه کاستورها، اغلب برای اجرا در انواع محیط‌های پیچیده، مقاومت به خوردگی سطح فلز از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. در بازار، متداول ترین روش های درمان گالوانیزه و الکتروفورز هستند، در حالی که Zhuo Ye ریخته گری فولاد منگنز پس از بررسی کامل، اما انتخاب درمان اسپری، چرا آن است؟ در ادامه از این سه فرآیند شروع می کنم، تجزیه و تحلیل دقیق برای شما!

I. فرآیند پاشش پلاستیک

فرآیند پاشش پلاستیک فرآیند پاشش رنگ بر روی سطح یک جسم است که معمولاً در عملیات سطحی محصولات فلزی مختلف استفاده می شود. این فرآیند دارای مزایای اصلی زیر است:

فرآیند پاشش پلاستیک می تواند پوشش سریع و کارآمد سطح را تحقق بخشد. در مقایسه با فرآیند مسواک زدن سنتی، فرآیند اسپری پلاستیک دارای سرعت پوشش بالاتر و اثر پوشش بهتر است که می تواند کارایی تولید را تا حد زیادی بهبود بخشد.

فرآیند پاشش پلاستیک دارای طیف گسترده ای از پوشش ها است که می تواند متناسب با مواد مختلف فلزی و نیازهای فرآیند انتخاب شود تا به ضد خوردگی، ضد اکسیداسیون، محافظت در برابر اشعه ماوراء بنفش و اثر زیبایی شناختی بهتری دست یابد.

پوشش های مورد استفاده در فرآیند پاشش پلاستیک دارای مقاومت در برابر خوردگی و مقاومت در برابر سایش هستند و می توانند سطح فلز را در برابر عوامل شیمیایی، فیزیکی و محیطی مانند فرسایش و آسیب محافظت کنند.

فرآیند پاشش پلاستیک را می توان برای پوشش سطح اکثر مواد فلزی مانند آهن، آلومینیوم، مس، روی، فولاد ضد زنگ و غیره اعمال کرد.
در آزمایش پاشش نمک متوسط ​​(NSS)، درجه ظاهری تیمار گالوانیزه سنتی می تواند به درجه 8 برسد که توسط مؤسسات معتبر آزمایش شده است.

II. فرآیند الکتروفورز

فرآیند الکتروفورز یک فرآیند پوشش است که از اصل الکتروفورز استفاده می کند، جایی که رنگ به سطح باردار الکتریکی قطعه کار می چسبد. این فرآیند دارای مزایای اصلی زیر است:

پوشش فرآیند الکتروفورز یکنواخت، متراکم و غیر متخلخل، با کیفیت پوشش خوب است که می تواند سطح فلز را از فرسایش و آسیب ناشی از عوامل شیمیایی، فیزیکی و محیطی محافظت کند.

انواع مختلفی از پوشش‌ها در فرآیند الکتروفورز مورد استفاده قرار می‌گیرند و پوشش‌های مناسب برای مواد مختلف فلزی و نیازمندی‌های فرآیند را می‌توان انتخاب کرد تا در برابر خوردگی، ضد اکسیداسیون، محافظت در برابر اشعه ماوراء بنفش و اثر زیبایی شناختی بهتری حاصل شود.

فرآیند الکتروفورز را می توان برای بهبود راندمان تولید و کاهش هزینه های پوشش به صورت خودکار انجام داد.
در آزمون پاشش نمک متوسط ​​(NSS)، درجه ظاهری تیمار گالوانیزه سنتی تنها 2 توسط مرجع است.
سوم، فرآیند گالوانیزه

فرآیند گالوانیزه پوشاندن سطح فولاد با یک لایه روی است و در نتیجه مقاومت به خوردگی محصولات فولادی را بهبود می بخشد. این فرآیند دارای مزایای اصلی زیر است:
فرآیند گالوانیزه می‌تواند به پوشش کامل برسد و می‌تواند تمام قسمت‌های سطح فلز، از جمله فضای داخلی و قسمت‌هایی را که پوشش دهی آنها دشوار است، بپوشاند. در نتیجه، پوشش فرآیند گالوانیزه مقاومت بهتری در برابر خوردگی ایجاد می کند.
روی مورد استفاده در فرآیند گالوانیزه، خود ترمیم شونده است، به این معنی که وقتی پوشش خراشیده یا آسیب می بیند، روی جریان می یابد تا مناطق آسیب دیده را پر کند و در نتیجه عمر پوشش افزایش می یابد.
در آزمایش پاشش نمک متوسط ​​(NSS)، ظاهر تیمار گالوانیزه معمولی تنها کلاس 1 است که توسط مقامات آزمایش شده است.